پیاده‌روی اربعین یک سنت مذهبی شیعی است که هر ساله در روز اربعین حسینی، چهل روز پس از عاشورا، انجام می‌شود. این پیاده‌روی به منظور بزرگداشت شهادت امام حسین (ع) و یارانش در کربلا برگزار می‌شود و مقصد نهایی آن حرم امام حسین (ع) در کربلا، عراق است. این سنت قدمتی طولانی دارد و ریشه‌های آن به تاریخ صدر اسلام و دوران پس از شهادت امام حسین (ع) بازمی‌گردد.
پیاده‌روی اربعین، به عنوان بزرگترین اجتماع مذهبی در جهان، فقط یک مراسم مذهبی نیست، بلکه پدیده‌ای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی با ابعاد گسترده است که تاثیرات عمیقی بر روابط مردم ایران و عراق گذاشته است. در این مقاله، به بررسی ابعاد مختلف این تاثیر می‌پردازیم.
به گفته‌ی برخی پژوهشگران، راهپیمایی در روز اربعین از زمان امامان شیعه در بین شیعیان رایج بوده‌است. سید محمدعلی قاضی طباطبایی، راهپیمایی اربعین را سنت و رفتار مداومِ شیعیان از زمان ائمه دانسته که در زمان بنی‌امیه و بنی‌عباس نیز به این حرکت پایبند بوده‌اند.
اربعین (به عربی: الأربعین) در لغت به معنی چهلم است و در اصطلاح اسلامی، یک مراسم مذهبی شیعی است که بیستم صفر ۶۱ هجری قمری چهل روز پس از روز عاشورا، روز کشته‌شدن حسین بن علی نوه محمد، فرزند علی بن ابی طالب و فاطمه زهرا و امام سوم شیعیان در کربلا برگزار می‌گردد.
